791 odpowiedzi w tym temacie

[Dreamer]

Trochę myślałem o tym sposobie i doszedłem do wniosku, że problemem nie jest wyznaczenie ciągu, bo to szkolne zagadnienie. Tylko wybranie takich nów żeby maksymalnie uprościć to przekształcenie. Tak, aby uniknąć ułamków.

[Dreamer]

Wiec zaczalem od tego, ze zapisalem schemat bezuta za pomoca ciagu. Kto wymysla wzor z interpretacja graficzna? A wiec algorytm wyglada tak:
1. suma a(k)*b(n)+a(k-1)= c(n). Gdzie b(n) to pierwiastki dzielnika, a c(n) pierwiastki wynikowe.
2. k ( max-1)
3. Powtarzamy procedure do konca.

[Dreamer]

Zauwazcie roznice, pomiedzy interpretacja graficzna a ciagiem. Od razu widac, ze te obliczenia to tylko etap przejsciowy, Z ciagu jasno wynika, ze pierwiastki otrzymamy jedynie gdy wartosc funkcji w punkcie x=0 wynosi 0. W przeciwnym wypadku otrzymamy duze R(n). Ten algorytm powinien przewidziec szukanie punktu przeciecia i ewentualna translacje.

Tak sobie uswiadomilem, ze proporcje pierwiastkow po translacji latwo wyznaczamy, wiec samo przesuniecie byloby mozliwe. Z tym, ze z genialnie prostego wzoru otrzymujemy lapsus intelektualny

Zauwazmy operujemy trzema zmiennymi dzielna, dzielnik i wynik. Wzor dziala tylko w przypadku gdy wynik wynosi 0. Dzielic przez zero nie mozemy wiec wypada z dziedziny, defakto wzor dziala tylko gdy dzielna jest rowna zero. Gdy punt przeciecia z osia x jest rozny od zera. Otrzymujemy przypadek translacji wyniku o wektor, oczywiscie z zachowaniem proporcji dzielnej do dzielnika ( wykonalne). Gdy dzielna nie ma punktu przeciecia z osia x. Otzymujemy przedstawiony lapsus intelektualny, ktory defakto jest niemozliwy do policzenia.

[Dreamer]

Napisze nad czym pracuje i prosił bym o pomoc. A więc kojarzycie ten wzór na dzielenie przyrównujący do 10 systemu. To świetna idea na wyprowadzenie wzoru na pochodne wielomianów.

[Dreamer]

To może cos na zachętę. Algorytm jest banalny w przypadku zwykłego dzielenia wykorzystywał różnice pomiędzy systemem dwójkowym a dziesiętnym. Teraz zmienia się podstawa. Idea ta sama. Nic prostszego.

Ok powiedziałem a to i powiem b. System dziesiętny służył jako znacznik. Podstawa był system dwójkowy. Reszta to już banał.


I znowu są co najmniej trzy wersje tego algorytmu. Jedna z parametrem . Druga ze stopniem . I trzecia wprost.

[Dreamer]

Banalnie prosty sposób, ale jak zacząłem pisać to aż mi kapcie spadły.

[Dreamer]

Zaczynamy od zwykłego dzielenia .59:21 i to jest aksjomat.

[Dreamer]

innymi słowy drugi znacznik poza 10. tyle na dzisiaj.

[Dreamer]

program polega na korelacji tych trzech zmiennych do niebagatelnych rozmiarów. To pierwsza wersja programu. Próbna.

[Dreamer]

czyli 5:2 <góra>><dół>=bufor

[Dreamer]

jeśli bufor równa się indeks mamy bonus

[Dreamer]

nie trzeba mnożyć a dodać i mamy kilka cykli do przodu.

[Dreamer]

<<lewo skrajne = 5<lewo buforowe =9 >>prawo skrajne>prawo buforowe

[Dreamer]

ps=2 pb =1

[Dreamer]

i korelacja dokładnie na odwrót

[Dreamer]

Skoro architektura jest znana mogę zacząć pisać program od strony zmiennej lokalnej i niewiadomej globalnej.

[Dreamer]

ale to już zabawa a nie programowanie. Miło się współpracowało. Nareszcie widzę nadzieję.

[Dreamer]

0-1

1(1=1+0)1

1-10

10(2=1+1)10

2-100

1100(4=2+2)100

3-1000

1111110(6=4+2)1000

 i tak dalej to jest korelacja znacznika dziesiątki w kodzie dwójkowym prosty ciąg rekurencyjny

[~janusz]

 

10

1100

1111110

101111000

11100001110101

 

co daję nam następujący dobór cyfr (ilości cyfr binarnych)

 

2 4 6 9 13

 

 

0-1

1(1=1+0)1

1-10

10(2=1+1)10

2-100

1100(4=2+2)100

3-1000

1111110(6=4+2)1000

1111110 ma 7 cyfr.

[Dreamer]

przepraszam ewidentna literówka