2 odpowiedzi w tym temacie

[lok]

Witam wszystkich,
Mam 25 lat, jestem absolwentem prawa po UW, od paru lat mieszkam we Francji (w ramach różnych wymian, współpracy akademickiej etc.), generalnie studiowałem tutaj, pracowałem i robiłem masę dziwnych rzeczy, mniej lub bardziej związanych z prawem. Chciałbym wrócić do Polski (rodzina, narzeczona, kumple- to co najważniejsze mam w Polsce), ale nie marzy mi się tutaj kariera prawnicza. Bardzo prymitywny system funkcjonowania aplikacji, ogromna konkurencja i wciąż spadające zarobki (w branży prawniczej rzecz jasna) nie zachęcają. Od paru lat coraz częściej wraca do mnie jednak myśl o oddaniu się mojej gimnazjalno-licealnej pasji, jaką była informatyka. Wydaje mi się, że mój profil psychogiczny bardziej odpowiada informatykowi niż prawnikowi:) Zastanawiam się na zaoczną infą na polibudzie (zaoczną, bo paru latach życia na własny rachunek nie wyobrażam sobie mieszkania z rodzicami i proszenia ich o pieniądze).
Tak, wiem co mi powiecie: że informatyka to przede wszystkim ciężka praca samemu etc. Ale akurat zapału mi nie brakuje, do pracy jestem przyzwyczajony a i z matematyką wielkich problemów nie miałem.
ALE nie jestem też desperatem. Jeżeli mam zainwestować w swoje kształcenie grube tysiące, mnóstwo ciężkiej pracy to chciałbym jednak, żeby to było coś warte. Nie jestem naiwny i wiem, że pracodawcy nie wezmą w ciemno kogoś tylko dlatego, że ma tytuł inż. Moje pytanie brzmi raczej: czy w ogóle 29/30 latek wchodzący świeżo po studiach na rynek pracy (w nowej branży) ma realne szanse na zatrudnienie i pracę w okolicach średniej krajowej? Doświadczenia zawodowego niestety nie nabędę na studiach, bo będę się utrzymywał z pracy związanej z prawem. Bardzo chętnie bym to rzucił w cholerę i oddał się informatyce, ale jestem realistą i wiem, że to może być gra nie warta świeczki. Na pewno mógłbym poświęcić swój czas i pieniądze starając się bardziej przekwalifikować w obrębie mojej obecnej dziedziny. Ale myśl o informatyce i o możliwości zaczęcia swojej kariery zupełnie od początku nie daje mi spokoju. Co o tym myślicie? Tylko proszę o szczere i realistyczne komentarze, a nie "realizuje swoje marzenia" Marzenia, marzeniami, ale to nie praca jest w życiu najważniejsza a rodzinę z czegoś będę musiał któregoś dnia wyżywić. Jestem ciekaw czy uważacie, że miałbym realne szanse zatrudnienia. Potrzebuję konsultacji
Pozdrawiam

[Mike]

Witam,
Ja właśnie dzisiaj zrezygnowałem ze studiów informatycznych po jednym semestrze nauki.
Tak jak ty myślałem, że z matematyki najgorszy nie jestem, a informatyka to jeden z moich ulubionych przedmiotów w liceum i gimnazjum. Tak na prawdę nauka informatyki na studiach wyższych jest zupełnie inna niż ta którą przekazywali nam nasi nauczyciele w dawnych szkołach. Ja mimo chęci do nauki i godzin spędzonych przy programowaniu i nauce budowy komputera nie podołałem tym studiom. Żeby być informatykiem trzeba mieć przede wszystkim pasję i ogromną satysfakcję z wykonywanych rzeczy.
Jeśli chodzi o pracę to owszem ważne jest doświadczenie w branży, ale przecież są różne praktyki i one przygotowują do zawodu. Jeśli skończysz dobrą szkołę to masz szansę na karierę bez względu na wiek!
Pozdrawiam

[Duath]

Cześć, to ja się teraz postaram coś nabazgrolić. Informatykę studiuję już czwarty rok. Teraz czeka mnie obrona magistra. Powiem Ci jedno. W liceum miałem zupełnie inne podejście do samej informatyki. Na studiach ludzie uświadomili mnie, z czym to się tak naprawdę je. Nie wiem, gdybym miał możliwość, to nie wybrałbym innego kierunku Być może inną specjalizację np programowanie. Na studiach inżynierskich wybrałem teleinformatykę, bo to jest nowość, ale niestety w moim regionie (Podkarpacie) nie ma pracy dla ludzi z moim wykształceniem (F. Kiepski ). Za to bardzo dużo ofert jest dla programistów (JAVA, C/C++, C#, lub też niskopoziomowe). Informatyka jest bardzo opłacalnym kierunkiem. Jest jeden haczyk... Wiele ofert pracy wymaga wcześniejsze doświadczenie w wykonywanym zawodzie. Najgorsze jest to, że studentowi zostają praktyki bądź staż, które łącznie mało kiedy przekraczają ponad pół roku a wymagane doświadczenie w wielu przypadkach to minimum 2 lata... Kto Ci da to doświadczenie jeżeli nikt Cie nie chce zatrudnić? To jest rzecz, nad którą trzeba się mocno zastanowić - albo szukać pracodawcy, który da Ci jakiś staż albo mocno ryć na studiach, by być na tyle dobrym podczas rozmowy kwalifikacyjnej by się dostać. Praca informatyka również nie należy do najłatwiejszych. Sieciowiec ma przewalone z konfiguracją różnego rodzaju urządzeń, konfiguracją połączeń radiowych etc, grafik wbrew pozorom nie bawi się w fotoszopie a napieprza kody bądź skrypty generujące różne efekty graficzne, programista ma o tyle przewalone, że samo programowanie to żmudna praca - to trzeba lubić. Jak pisałem wcześniej mój kierunek nie daje mi specjalnej przyszłości w mojej okolicy i obawiam się, że będę musiał wyruszyć w Polskę. Ty najlepiej dowiedz się, kogo Twoje miasto potrzebuje i to studiuj.

To takie moje krótkie przemyślenie, jak coś, to wal śmiało

pozdr