Tbol = pochodna Dianabolu
Niemieccy naukowcy zaobserwowali silne działanie Dianabolu u sportowców olimpijskich po tym, jak dr John Ziegler z powodzeniem stworzył steryd bardziej anaboliczny niż testosteron.
Jednak uznali również, że Dianabol doprowadził do znacznych ilości retencji wody u sportowców, ze względu na znaczny poziom aromatyzacji; powodując spadek funkcjonalności.
Tak więc celem niemieckich naukowców było zsyntetyzowanie sterydu, który mógłby replikować anaboliczne (budowanie mięśni) i wzmacniające działanie Dianabolu, ale bez przyrostu płynów.
Z powodzeniem osiągnęli swoją misję, tworząc związek będący pochodną Dianabolu, który miał identyczną strukturę jak Dbol, ale z dodatkową 4-chloro zmianą clostebolu .
Clostebol jest bardzo słabym sterydem anabolicznym stosowanym w medycynie do celów dermatologicznych.
Ta modyfikacja oznaczała, że Turinabol nie będzie replikował efektów estrogennych Dianabolu, a zatem można doświadczyć suchych przyrostów mięśni, bez zatrzymywania wody.
Ze względu na strukturę chemiczną Turinabolu, w kulturystyce jest on często określany jako „baby Dbol”, ponieważ ma słabsze działanie anaboliczne i androgenne niż jego „ojciec”.
Turinabol został specjalnie zaprojektowany, aby poprawić wyniki pływaków i gimnastyków, co doprowadziło do wielkiego sukcesu medalowego i kilku rekordów świata. Dziś Turinabol jest również używany przez zawodników, baseballistów, ciężarowców i sprinterów; Jon Jones jest najbardziej znanym sportowcem, który ma metabolity Turinabolu obecne w jego systemie.
